Als hoofdpersonage Aksel hoort dat het zo gehate ‘Kuldershuis’, het weeshuis, is afgebrand, wil hij die zwarte bladzijde uit zijn jeugd reconstrueren. Hij gaat langs bij vrienden van weleer en beschrijft de lotgevallen van Geo, Walter en Carlos en zovele anderen. Via brieven van Emma krijgt hij ook een blik op het leven in het meisjestehuis. ‘Nestvallers’ zijn ze, allemaal. Jonge, hulpeloze vogeltjes die uit het nest vielen, zonder dat ze voor zichzelf kunnen zorgen.

Haarfijn beschrijft Lies Bate wat het betekent om van de ene dag op de andere je ouders te verliezen en in eenzaamheid op te groeien. Ze deed daarvoor diepgaand onderzoek en talloze interviews met ex-kulders. Het levert een indringend portret op van generaties weeskinderen die zonder liefde of genegenheid moesten opgroeien.