Mimi neemt de metro met mama. Maar de gedachten van het kleine meisje zijn er niet bij. Ze denkt aan het potlood dat ze van oma gekregen heeft en waarmee ze thuis monsters wil tekenen. Mimi hoeft niet lang te wachten. Overal in de metro duiken monsters op: in de gangen, op het perron, onder de banken. Vreemd dus dat mama de monsters niet ziet… of heeft ze het te druk met lezen en bellen?
Mimi vindt in de metromonsters een onverwachte bondgenoot om haar angst en eenzaamheid te verjagen.