Lucie is boos. Boos omdat haar Mammie, dat is oma, gestorven is. Boos omdat ze nu bij haar papa, zijn nieuwe vrouw, en haar babybroertje, moet wonen. Boos omdat ze op zomerkamp wordt gestuurd.
Er zit maar één ding op: ze gaat in staking. Ze blijft op haar kamer en weigert leuke dingen te doen. Zal dat ervoor zorgen dat haar papa wat meer rekening met haar houdt?
Lucie vertelt in dit boek zelf haar verhaal. Ze doet dat zo goed dat je helemaal snapt waarom ze boos en droevig is.
Wat vond je van dit boek?
Verklap het einde niet, zo blijft het spannend voor andere juryleden.