Talula groeit op als middelste van zeven kinderen, met nummer acht op komst. Haar moeder is blijven hangen in het flower-power-tijdperk. Er gelden absoluut geen regels in huis. Dat klinkt leuk, maar het maakt Talula ook onzeker. In haar dagboek schrijft ze over haar ongewone gezin, over littekens, over het leven. Haar herinneringen en groeipijnen worden steeds grimmiger.