Hugo is een wees die sinds de dood van zijn oom in een station in Parijs woont. Hij windt elke dag de stationsklokken op en probeert een beschadigde, geheimzinnige machine te repareren. De machine was vroeger van zijn overleden vader. Isabelle, de geadopteerde dochter van een speelgoedmaker, helpt hem het geheim van zijn machine te ontrafelen.
Het verhaal leest als een film: het wordt namelijk evenveel in woorden als in beelden verteld. Dat maakt het heel bijzonder!
Een betoverend verhaal dat leest als een zwart-witfilm: het wordt namelijk evenveel in woorden als in beelden verteld. Laat je dus niet misleiden door de dikte van het boek: de prachtige tekeningen slepen je aan hoge snelheid mee doorheen het verhaal.
Het is echt één van de beste boeken die ik ooit heb gelezen.
Wat vond je van dit boek?
Verklap het einde niet, zo blijft het spannend voor andere juryleden.