De hondeneters

Marita De Sterck
Uitgeverij:
Querido
Leesjaar 2010 - 2011

Eind 1917. Het is oorlog in België, maar Victor Vervoort merkt daar niet veel van. Hij is de zoon van de notaris en mag door zijn ziekte niet buiten komen. Wanneer zijn hond Django verdwijnt, neemt Victor voor het eerst in zijn leven zijn lot in eigen handen. Hij gaat op zoek naar de hond en komt terecht in de wereld waarvan hij het bestaan niet vermoedde - vol verzet, volkszangers en straatmadelieven.

Wat vond je van dit boek?

Verklap het einde niet, zo blijft het spannend voor andere juryleden.

Reacties

jessica de vries
Dit boek gaat over de eerste Wereldoorlog. Het speelt af in België. Moest wel even wennen aan de Belgische taal. Gaat over jongen met een hond. Hij word heel strak opgevoed. Hij heeft epilepsie. Maar hij raakt zijn hond kwijt. Hij beleeft een groot avontuur. En ontmoet allemaal mensen. Echt een aanrader.
Niels Op de Beeck
Wanneer in volle oorlogstijd de vijftienjarige Victor zijn dierbare hond, Django tijdens de Eerste Wereldoorlog verliest, is hij vastbesloten om zijn hond te redden. Maar Victor is niet zomaar een doordeweekse jongen, hij lijdt aan een uiterst zeldzame vorm van epilepsie wat hem extra kwetsbaar maakt. Ik vind dat De Hondeneters verwarrend op gang komt. Het verhaal is in het begin moeilijk te volgen omdat het start midden in de actie. Naarmate het boek vordert, wordt er meer structuur meegegeven zodat ik beter kon volgen. De auteur kan op een boeiende en mysterieuze manier de zoektocht naar Django beschrijven. Een ander mooi detail uit het boek zijn de hartbrekende brieven van Nest, de broer van Victor, die aan het front zit en vertelt wat voor onmenselijke en wrede toestanden daar gebeuren. Marita de Sterck kan zeer verrassend uit de hoek komen. Op het moment dat je denkt dat de ontknoping nadert, kan ze het boek een onverwachte wending geven waardoor je toch nog verrast wordt. In het korte verhaal zitten zoveel emoties, vriendschap en angst verwerkt dat ik het boek wel zou aanraden.
ala
hey tof boek
Jan Van Bouwel
Ik vind “De hondeneters” een fantastisch boek. Ik heb zelf een heel goede band met mijn hond maar ik wist niet dat het mogelijk is om zo’n grote band met een dier te hebben. Het is heel goed geschreven en een heel aangrijpend verhaal. Het is heel vreemd om te weten dat ze honderd jaar geleden zo’n rare dingen dachten over epilepsie. Ook, al wordt het nog altijd gedaan in China, vind ik het een afgrijselijk idee om een hond, de beste vriend van de mens, op te eten. Ook snap ik niet hoe mensen ooit in een al moeilijke tijd het elkaar nog moeilijker gingen maken door bijvoorbeeld vervalste melk te maken. Aangezien ik geïnteresseerd ben in WOI vond ik het wel interessant dat het verhaal zich afspeelt door de ogen van een “thuisblijver”, iemand die niet goed genoeg is om te gaan vechten. Het boek geeft ook een heel ander beeld over de oorlog. Het heeft mij geleerd dat niet al de gruwel aan het front gebeurde. Hoe mensen elkaar zoveel leed konden/kunnen berokkenen snap ik nog altijd niet.
Tiara Uytterhoeven
Het verhaal Hondeneters van Marita De Sterck heeft mij laten inzien hoe sterk een band kan zijn tussen mens en dier , maar ze hebben mij ook duidelijk gemaakt hoe gruwelijk en luguber de eerste wereldoorlog was. Niemand was er veilig, zelfs de honden waren in gevaar. Ze werden opgegeten omdat er niet veel te eten was . Daar komt het lugubere en gruwelijke deel van het verhaal naar boven. Verder gaat het over een jongen , genaamd Victor, die niet naar het front mag met zijn broer om te gaan vechten tegen de Duitsers omwille van zijn epilepsie aanvallen. Hij is volgens zijn ouders maar een halve soldaat omdat hij elk moment een aanval kan krijgen. Hij had van zijn ouders, omdat hij niet naar het front mocht, een hond gekregen die hij zelf zou mogen opleren. Zijn hond was op korte tijd heel erg belangrijk geworden , hij waarschuwde Victor steeds wanneer er een aanval zou komen. Victor wist dan wat hem te doen stond en als het al te laat was , deed zijn hond iets heel erg speciaal. Op een dag is Victor zijn hond weg en ook al liep iedereen in die tijd gevaar en zeker iemand met epilepsie aanvallen , ging Victor toch als een dappere jongen opzoek naar zijn hond. Hondeneters is een boek dat mij echt geraakt heeft omdat ik het echt wel dapper vind dat een jongen met epilepsie aanvallen in het midden van de oorlog zijn hond gaat zoeken. Hij wist dat iedereen en zelfs honden gevaar liepen in de oorlog , maar toch ging hij erachter aan. Het is zeker een boek dat je moet lezen als je meer wilt weten over de oorlog en hoe sterk en belangrijk de band kan zijn tussen een hond en een mens.
……….
het is wel een leuk boek maar waneer het overgaat van de 1243st dag naar de 1241st dag is het wel wat verwarrend maar voor de rest "TOP!!"
elo
ik vind dit een keileuk boek altijd
..
FANTASTISCH BOEK! echt. het grijpt je bij de eerste pagina's. Ik begrijp niet dat het boek maar een 5 heeft gekregen. Hallo!! het heeft de gouden uil gewonnen !