Voor het vak Nederlands moesten wij namelijk een boek kiezen, ik koos voor het boek "de boekendief", omdat het met oorlog te maken had, ik heb enorm veel interesse in de oorlog, omdat het mij erg veel interesseert.

Ik vond dit een leuk boek, omdat de oorlog mij namelijk heel erg interesseert. Het boek was namelijk maar liefst 588 pagina's lang, maar ik ben vooral blij en trots dat ik de uitdaging ben aangegaan om dit boek te lezen, want ik heb nog nooit een boek gelezen met zoveel pagina's.

Het viel me namelijk op dat de schrijver een aparte schrijfstijl had dan dat ik gewoon ben in andere boeken. De schrijver verandert vaak tussen de gedachten van de hoofpersonage genaamd Liesel en de gedachten van de dood en de poëzie, waar Liesel enorm gepassioneerd voor was. Het verhaalloop zorgde ervoor dat je nieuwsgierig werd naar het vervolg waardoor je bleef verder lezen, omdat het namelijk spannend was op sommige momenten, dat is namelijk een positief punt in een boek met heel veel pagina's. Het boek geeft aan hoe hard het was tijdens de oorlog hoe de Duitsers namelijk de Joden misbruiken. De vriend van Liesel genaamd Max die namelijk moest schuilen in haar huis om niet ontdekt te worden door de Duitse soldaten, toont dus inderdaad aan hoe hard het indertijd dus was tijdens de oorlog. 

Liesel woonde eigenlijk bij haar adoptieouders, de omstandigheden waren daar niet echt ideaal, omdat ze wel best veel ruzie had met haar adoptieouders, vooral haar adoptiemoeder Rosa waar ze veel in conflict kwam. Het einde van het boek vond ik een beetje vreemd, want het was een open einde dus ik zat namelijk nog met heel veel vragen die onbeantwoord bleven toen ik het boek uitlas. Ik heb daarom liever een einde waar ik alles weet dan een einde met heel veel vragen.

Algemeen vind ik het een heel goed boek en zou ik het willen aanraden aan mensen die namelijk ook houden van oorlogsboeken. Een echte aanrader dus aan iedereen!

 

Ik ben altijd al een persoon geweest die graag oorlogsromans leest. Naast de vele pagina's wat voor mij meestal een afknapper is heb ik toch het de moed genomen om het boek te lezen. Ik heb geen spijt van het boek gelezen te hebben. Bij het lezen van het boek viel me op dat de schrijfstijl eerder apart was. De schrijver wisselt veel af tussen de gedachten van Liesel, gedachten van de dood en poëzie. De manier van schrijven doet de lezer nadenken van wat er verder gaat gebeuren in het verhaal. Dat is iets wat de lezer aanzet om verder te lezen omdat je benieuwd bent wat er gaat gebeuren en dat vindt ik goed aan een boek met veel pagina's, het zet mij aan om verder te lezen als ik geen zin meer heb. Het boek is een goede voorstelling van hoe het vroeger gegaan is met de jodenvervolging. Max die in het huis van Liesel schuilde in constante schrik dat hij ontdekt ging worden door de Duitsers. Je kon je goed inleven en meeleven met de gevoelens van Liesel bij de dood van haar broertje werd ik er zelf een beetje triest van, ik had medelijden. Ook de omstandigheden bij Liesel haar adoptieouders waren niet altijd ideaal, vooral door haar moeder Rosa die haar het leven zuur maakte. Het einde van het boek had ik niet zien aankomen en ik zat nog met veel vragen, iets wat ik niet graag heb. Een boek of film met een open einde vindt ik minder mooi dan een boek met goed einde. Aan de andere kant heeft het positieve effecten, het boek blijft langer bij je omdat je er nog over nadenkt van wat er achter zou komen. Algemeen vindt ik het een heel goed boek, één van de betere dat ik gelezen heb. Ik ben blij dat ik de moed genomen heb om een boek van 588 pagina's te lezen. ik vindt het alleen jammer van het open einde. Alle andere aspecten vindt ik goed aan het boek. Een echte aanrader.

In Nederlands kregen we de opdracht om een boek te lezen. Ik koos voor het boek: “De boekendief” omdat de titel en het thema me aantrok. Het boek situeert zich in het begin van de tweede Wereldoorlog. Het rare aan het verhaal is dat het niet verteld wordt uit Liesl haar perspectief, maar uit die van “de dood.” In het begin van heb boek staat er een proloog geschreven waarin de dood aan het woord is. Hij vertelt ons hoe hij de zielen van de mensen meeneemt. Hierin wordt Liesl voorgesteld omdat hij sinds kort haar broertje heeft meegenomen. Haar broertje overleed op de trein onderweg, waar ze ook haar eerste boek gestolen heeft, naar het dorpje Molching waar ze geadopteerd gingen worden door een Duits koppel, Hans en Rosa Hubermann. Liesl kwam in het begin niet goed overeen met haar nieuwe moeder,maar met Hans werd ze al meteen goede vrienden. In het boek word er ook verwezen naar het racistische kant van Hitler. Rudy, een jongen die Liesl leert kennen en ook een goede vriend wordt is een grote fan van de atleet Jesse Owen, de zwarte olympische atleet. Jesse behaalde Goud op De spelen. Hitler wou de hand van de atleet niet schudden omdat hij zwart was. Er is ook sprake van mannen die moeten gaan vechten in de oorlog en momenten waar iedereen moest schuilen vanwege de bombardementen. Liesl leert in het boek ook lezen en schrijven door Hans, nadat hij de gestolen boek had gevonden in haar bed. In het boek wordt ook het verhaal vertelt van andere personages, waaronder de jonge Max. Max is een jood die toevlucht zoekt bij de familie Hubermann. Max en Liesl bouwen een sterke band op en beschouwt hem als familie. Het is een zeer mooi boek dat zowel ontspannend is als ook informatief in verband met de leefstijlen van het Duitse volk.

Ik heb het boek de boekendief gelezen van Markus Zusak. Ik had geen idee wat ik ervan mocht verwachten, ik koos dit boek vooral omdat het zich afspeelde in de oorlog en dat ligt wel in mijn gebied van interesse.Het boek situeert zich in de periode van de tweede wereldoorlog en het hoofdpersonage is Liesl. Liesl is een meisje dat geadopteerd werd door een Duitse familie. Dit zorgt dus in die periode in de tijd voor een hoop onverwachte situaties tussen Liesl en haar nieuwe familie. Het verhaal zelf wordt verteld vanuit een ik-perspectief. Het is echter niet vanuit het standpunt van Liesl, maar vanuit het standpunt van "The grimm reaper" ook wel de dood genoemd. Door deze unieke twist wordt het lezen al direct een stuk leuker en zorgt het er voor dat je een unieke ervaring ondergaat. Een maal de dood het verhaal begint te vertellen kom je meer te weten over het hoofdpersonage en haar nieuwe familie. De titel van het boek is een erg toepasselijk omdat in het verhaal er een bombardement plaatsvind waardoor iedereen in een schuilkelder vlucht, inclusief Liesl en haar familie. In deze kelder vindt ze een aantal boeken die ze begint te lezen en de auteur speelt daar ook op in wat het lezen erg aangenaam maakt, op het einde van het boek schrijft ze haar eigen boek nadat ze geînspireerd werd door reeds gelezen boeken. Het verhaal was op zich niet al te makkelijk om te lezen in het begin, omdat ik dan ook niet de grootste boekenwurm ben. Naarmate het verhaal vorderde begon de manier van schrijven van de auteur wel te wennen en kon ik vol op geniet van de kleine details en humoristische stukjes die verborgen zaten in de tekst. Kortom het boek is een aanrader voor iemand die eens een andere stijl van vertellen en unieks wil lezen, of voor iemand die graag romans leest met een twist over de oorlog.

ik heb de film al gezien en ik vond hem super, het toont het beeld weer dat we niet altijd naar de grote helden moeten kijken maar ook naar de kinderen. Ik ga het boek lezen ik ben echt heel benieuwd.

Het boek ‘De boekendief’ vond ik een zeer mooi boek dat ik leuk vond om te lezen. Het was een zeer meeslepend verhaal en ik werd gewoon helemaal in het boek gezogen weliswaar. Het was een zeer speciaal thema ook al is het geen origineel thema is, maar de gebeurtenissen waren dit zeker wel. Ook de details die de schrijver beschrijft zijn zeer speciaal zoals de zelfgeschreven verhalen van de personages die het nog realistischer maken en de delen uit de boeken die Liesel steelt van de Dood. Ik vond het zeer verrassend dat de Dood de verteller was van het boek. Het boek heeft niet alleen voordelen maar er zijn ook een aantal nadelen aan het boek. Ten eerste is het boek gecompliceerd en zeer complex doordat er vele personages en verhalen door elkaar lopen en dus gebeurt er veel tegelijk waar je goed op moet letten. Ten tweede kan je ook heel wat details in het boek weglaten want deze zijn overbodig maar ze hebben wel een speciale bijdrage aan het verhaal. Het vertelperspectief van dit boek is een Alwetende verteller. De verteller is namelijk de Dood. Het verhaal zelf was zeer meeslepend en verrassend. Er was sprake van heel wat plot twists want wanneer je dacht dat je wist wat er ging gebeuren in het verhaal gebeurde er iets totaal anders. Wat wel jammer is, is dat op het einde van het verhaal niet echt duidelijk wordt verteld hoe het nu verder gaat met Liesel. Bijvoorbeeld na het verhaal had ik een aantal ideeën over met wie ze ging trouwen, maar daar verteld het boek niks over. Ik zou dit boek zeker aan iedereen aanraden. Het is zeer goed geschreven. Het is wel een vrij complex boek om te lezen dus je moet wel echt tijd maken voor het boek.

Ik denk dat ik een nieuw boek heb gevonden dat vanaf nu bovenaan mijn lijstje zal staan. Het heet ‘De Boekendief’. De Boekendief vertelt het verhaal van Liesel Meminger, een negenjarig meisje dat leeft in Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog. Liesel, ook wel de boekendief genoemd, steelt haar eerste boek terwijl ze onderweg is naar haar nieuwe pleegouders, genaamd Rosa en Hans Hubermann. Dit komt doordat haar eigen moeder niet meer voor haar en haar jongere broertje kon zorgen. Ook het feit dat haar vader een rasechte communist was, vergrootte de kans op overleven niet. Jammergenoeg sterft haar jongere broertje tijdens de lange treinreis. De Boekendief schept een zeer duidelijk beeld over de schrijnende toestanden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Er is sprake van heel wat bombardementen, propaganda, werkloosheid en een enorme economische crisis. De schrijver, Markus Zusak, beschrijft elk moment, elke emotie en elk gevoel zo levendig en echt. Wat ik zeer mooi vind aan het boek, is de manier waarop Liesel met alles dat haar overkomt omgaat. Het verlies van zowel haar moeder als haar jongere broertje, het feit dat ze moet werken, namelijk de was rondbrengen en om niet te vergeten, dat ze een jood genaamd Max in hun kelder verborgen houden. Het is zeer aangrijpend om in de denkwereld van een negenjarige terecht te komen tijdens een periode van oorlog. Vervolgens vond ik het zo ontzettend mooi om te zien hoe Liesel haar liefde voor boeken en taal groeide doorheen het verhaal. Ze had zo veel over voor boeken, dat ze ze zelf zou stelen uit een brandend vuur, of uit de bibliotheek waar de burgemeester woont. Wat ik zo anders en uniek vond aan dit boek, is het vertelperspectief. Ondanks het serieuze onderwerp, namelijk de oorlog, vertelt de Dood dit verhaal op een speelse manier. Zo blijft het boeiend om te blijven lezen. De Dood is in dit boek de alwetende verteller. Het verhaal is namelijk verteld vanuit zijn oogpunt. De Dood beschrijft telkens hoe Liesel, haar pleegouders en Max zich voelen of wat ze denken. Hij weet precies wat er gebeurt en wat de personages nog allemaal te wachten staat. Het interessante is dat de Dood alles weet, maar de lezer niet. Het boek is zo onvoorspelbaar, wat het spannend houdt. Wat ik wel jammer vond, is dat de Dood in het eerste hoofdstuk eigenlijk al heel wat zaken verklapt, zoals wie er doorheen het verhaal zal sterven. Jammergenoeg eindigt het verhaal niet goed voor Liesel. Ze verliest namelijk al haar dierbaren: Max, haar pleegouders en haar goedlachse vriendje Rudy. Het is hartverscheurend wat oorlog en onvrede kan aanrichten in zo veel onschuldige mensenlevens. Desondanks heb ik nog nooit eerder zo’n aangrijpend, meeslepend en emotioneel boek gelezen. Ik kan niet beschrijven hoe geweldig mooi dit verhaal is.

De Dood vertelt ons het verhaal van Liesel Meminger. Liesel is een negenjarig meisje dat in Duitsland leeft tijdens de Tweede Wereldoorlog. Doordat haar moeder Liesel en haar broertje niet kan opvoeden, wordt ze opgenomen in een pleeggezin. Onderweg naar dit pleeggezin sterft haar kleine broertje in de trein en op zijn begrafenis steelt ze haar eerste boek. Zo begint het verhaal van dit boek dat ons meer duidelijkheid geeft over het leven tijdens de tweede wereldoorlog. Het verhaal draait vooral om Liesel die na het stelen van haar eerste boek ook leert lezen en schrijven. Al snel wordt ze verliefd op boeken en heeft ze er een enorme passie voor. Omdat ze geen geld heeft steelt ze boeken en door haar jeugdigheid sluit ze vriendschap met de joodse Max, die bij haar en haar ouders onderduikt. Tijdens de bombardementen houdt Liesel de mensen in de schuilkelder kalm door voor te lezen uit een van haar boeken. Op het einde van het verhaal begint Liesel haar eigen verhaal te schrijven in de kelder van het huis (alleen daar mocht ze boeken lezen) ondertussen word de stad waar ze woont zwaar gebombardeerd zonder een voorafgaande waarschuwing. Liesel is de enige overlevende. De Dood speelt een grote rol in het boek, niet enkel doordat hij de verteller is, maar ook omdat hij het heel druk had tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ik vond dit een fantastisch boek omdat het nauwkeurig beschrijft hoe het leven er aan toe ging tijdens de 2de Wereldoorlog. Het verteld hoe afschuwelijk de oorlog was, hoeveel levens er verloren gingen en hoe er overal armoede heerste. Het boek beschrijft niet alleen het leven van een normale mens, maar kruipt ook in de denkwereld van een 9-jarig meisje dat beschrijft hoe zij de dingen die om haar heen gebeuren doorstaat en verwerkt. Als jongere heb je het dan gemakkelijker om zelf in de wereld van het meisje te stappen en lijkt het soms alsof je de wereldoorlog zelf meemaakt. Het boek wekt verschillende emoties op tijdens het lezen en is ook enorm meeslepend. En voor de mensen die af en toe ook graag nog eens een film zien, kunnen ook zij nog kijken naar de verfilmde versie van het boek. Ik raad alleszins zowel het boek als de film even hard aan.

Ik vond dit een prachtig boek en heb er enorm van genoten. Het verhaal heeft me helemaal gegrepen en meegesleept, ik dacht tijdens het lezen echt niet meer aan de realiteit of de echte geschiedenis, ik zat er gewoon helemaal in. Ik vind de Boekendief een origineel boek, vanwege zijn aparte manier van schrijven. De stijl van schrijven wisselt heel erg af, van dialogen naar de gedachten van Liesel naar de gedachten van de Dood en zo nu en dan wat poëtische onderbrekingen. Ik vind het ook een heel bijzonder verhaal. Het thema is natuurlijk niet origineel, want er zijn duizenden oorlogsverhalen, maar het lijkt alsof de schrijver net iets meer wilt vertellen dan dat er letterlijk in het boek staat. Het zet je aan het denken, niet alleen over de omstandigheden van Liesel en haar familie in die tijd, maar ook over diepzinnigere dingen, zoals het hiernamaals. Ook vindt ik dat de schrijver heel veel verschillende emoties heeft verwerkt, bijna elke emotie komt erin voor, soms zit je hardop te lachen en soms ben je ontroerd.Je kan echt met de personages meeleven, ook al waren het hele andere tijden. Nadelen aan het boek zijn dat het verhaal ingewikkeld en soms moeilijk in elkaar zit. Er lopen erg veel verhaallijnen en personages door elkaar, er gebeuren veel dingen door elkaar. Niet alles is belangrijk, veel dingen zijn overbodig maar wel alles heeft een speciale bijdrage aan het verhaal. De personages zijn wel allemaal goed beschreven, de schrijver maakt je duidelijk hoe de personages in het leven staan en wat ze met elkaar te maken hebben. De verhaallijn vond ik erg spannend, meeslepend en heel verrassend. Na telkens iets gelezen te hebben dacht ik dat ik wist wat er ging gebeuren, maar iedere keer had ik het mis. Het is een onvoorspelbaar boek. Wat ik wel jammer vind, is dat aan het einde van het verhaal niet helemaal verteld wordt hoe Liesel verder gaat met haar leven. Als je dit boek wilt lezen, zou ik zeggen dat je het zeker moet doen. Het is ongelooflijk goed geschreven, het is een van de beste boeken die ik gelezen heb. Het is wel een dik boek en ook vrij zwaar, dus je moet er wel het geduld en de interesse voor hebben, maar het is een fantastisch boek.

Dit is een ge-wel-dig boek. Niet alleen is het grappig, het is aangrijpend. Het geeft je een nieuw en origineel beeld van iemand in een oorlog.

“Wanneer de Dood een verhaal vertelt, kun je maar beter luisteren.” en zo begon het verhaal over het leven van een klein meisje, Liesel Meminger en haar passie: woorden. Even ter informatie, ik las De Boekendief van Markus Zusak in de vorm van een dwarsligger, deze versie bevat 1054 pagina’s en zeer dunne blaadjes papier. Het is zeer handig om overal mee naartoe te nemen, maar zeer onhandig om het te lezen juist door dit formaat en die dunne blaadjes. Het boek speelt zich af tijdens de tweede wereldoorlog in de periode 1939-1943 en vertelt het verhaal van een klein meisje Liesel genaamd. Liesel wordt oorspronkelijk samen met haar broertje geadopteerd door een Duitse familie die in Molching woont. Maar tijdens de weg ernaartoe overlijd haar broertje door een ziekte. Zo kruist Liesels pad dat van de verteller voor de eerste keer. De verteller is de Dood, niet te vergeten. Na de begrafenis steelt ze haar eerste boek, wat het begint wordt van vele andere boekdiefstallen. Het verhaal op zich is origineel verteld, de auctoriële verteller voegt er werkelijk een leuke toets aan toe. Het hoofdpersonage heeft zogezegd haar verhaal opgeschreven in een zwart notitieboekje, en wordt dan verteld aan de lezer. Persoonlijk houd ik van dit soort boeken, door hun originaliteit en bijzondere manier van vertellen. Een verteller die alles al weet is altijd intrigerend. Maar dit boek beviel me niet, niet enkel door het gesukkel met de dunne blaadjes, maar ook de verhouding tussen verteltijd en de vertelde tijd. De passages zijn soms vrij langdradig, zo wordt alles wel voldoende beschreven. Maar soms net iets te goed, wat mij persoonlijk vreselijk ergert. Het verhaal geeft wel een mooi beeld van het leven van een kind in de wereldoorlog, stelen om je honger te stillen, zwijgen om je familie te redden, of juist voorlezen om mensen te kalmeren. Het boek roept veel emoties op: vertedering, verdriet, wanhoop, maar ook liefde en geluk. De verteller licht natuurlijk hier en daar een tipje van de sluier, en op het einde van het verhaal grijpt de dood, alias de verteller zelf in. Waarmee hij geen rekening houdt met het de gevoelens van het hoofdpersonage. De personages zelf zijn stuk voor stuk mooi afgewerkt, deze ronde karakters zoals het hoofdpersonage en haar tegenspelers, hebben een duidelijk veranderend karakter. Door Liesels onvoorspelbaar gedrag blijft het verhaal toch interessant. Zo neemt ze enkele beslissingen waardoor haar relatie met andere personen duidelijk wordt beïnvloed. Ook haar vader, moeder en beste vriend hebben zulke onvoorspelbare karakters waardoor het verhaal soms een verrassende wending krijgt. Persoonlijk zou ik het boek wel aanraden, enkel niet in de vorm van een dwarsligger. Ik vind “De boekendief” daarnaast geschreven in een kinderachtige schrijfstijl en melodramatisch. En daardoor vergelijkbaar met “De jongen in de gestreepte pyjama” van John Boyne. Toch moet je dit boek eens gelezen hebben. Veel leesplezier!

Dit is denk ik het beste boek dat ik ooit heb gelezen. Je kan het niet wegleggen. De pen van de inspiratie van Markus Zusak is meer dan goud waard!

Zeer goed geschreven en aangrijpend verhaal.

Dit boek is een echt meesterwerk! De schrijfstijl is enorm boeiend en aangrijpend. Het verhaal zelf is heel mooi en ik kon me goed inleven in Liesls personage. Het boek werd geschreven vanuit het standpunt van de Dood, een heel originele en gepaste keuze (want het gaat over WO II). 'De Boekendief' is zo'n verhaal waar je in wordt meegesleurd, of je het nu wilt of niet.

super mooi boek!! alleen het einde is zo zielig!!! (dit boek kan je ook wel lezen als je 12 bent, ik ben 12)

Ik was aangenaam verast toen ik dit boek van een vriendin in m'n handen kreeg. Ik was er in begonnen en voor ik het wist was ik helemaal mee met Lieselot haar moeilijke leven. Nu ja, moeilijk. Het wordt meesterlijk verteld door de dood 'himself' en dat geeft ook een fantastische meerwaarde. Ook mooi dat de andere kant van de wereldoorlogen, die we minder kennen (de Duitsers zelf), hier vooral belangrijk is. Echt een topper!

Normaal lees ik geen oorlogsboeken. Voor dit boek heb ik een uitzondering gemaakt. Markus Zusak heeft een zeer goede, aparte schrijfstijl. Het idee om de Dood een verhaal te laten vertellen - een zeer medelijdende Dood - zorgt voor opschudding, nieuwsgierigheid en nog veel meer emoties. Ik heb ondertussen ook "De Boodschapper" gelezen van Zusak, en dat was even goed. Zowel "De Boekendief" als "De Boodschapper" zijn geen boeken die je moet lezen wanneer je niet veel ervaring met lezen hebt, maar als je al een boel gelezen hebt, zal het zeker geen teleurstelling zijn. Je moet je soms even van het verhaal terugtrekken omdat het zo levensecht is, maar langs de andere kant moet je gewoon blijven doorlezen omdat het zo verslavend is.

Wat een bijzonder boek! Wel erg heftig. En het einde heb ik echt hard bij zitten janken maar erg mooi! Ik zou het wel vanaf 14 ofzo lezen.

Dit staat in mijn bibliotheek bij de volwassenen?

Gelezen voor KJV, maar buiten tijd :p. Echt een zaaaaaaaaalig boek. Verteld uit het perspectief van de Dood, enorm origineel. Niks dan lof, een echte aanrader!

Ik kon hem niet meer wegleggen, heb hem 3 keer gelezen en wil het boek zeker nog een paar keer lezen! Het is vanuit de dood geschreven, grappig en aangrijpend. Ik zou hem zeker aanraden.